• Wprowadzenie do Dzieje II
• Dzieje II: Nawrócenie, Głoszenie, Wspólnota

DO DZIEJE II: NAWRÓCENIE, GŁOSZENIE, WSPÓLNOTA -- PARAFIALNEGO PROCESU SZKOLENIA EWANGELIZACYJNEGO

Czym jest ewangelizacja?

Słowo to przychodzi do nas z historii starożytnej, gdy niewolnik był wybierany po to, by zanieść władcy dobrą nowinę o zwycięskiej bitwie. Niosący tę dobrą nowinę był zawsze nagradzany wolnością i dlatego przybywaą, biegnąc, wręcz tańcząc z radości. Tak więc chrześcijanin winien ogłaszać Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie i Jego zwycięstwie nad grzechem i śmiercią; zwycięstwie, które uwalnia mężczyzn i kobiety, aby stawali się pełnymi radości dziećmi Boga.

W znaczeniu bezpośrednim ewangelizacja oznacza proklamację Dobrej Nowiny o tym, że Jezus Chrystus, Syn Boży się człowiekiem: zbawienie ofiarowane jest całemu światu jako dar łaski i miłosierdzia Bożego.

W szerszym znaczeniu ewangelizacja oznacza każdą działalność zakorzenioną w Chrystusie, której celem jest przemiana ludzkości niejako od wewnątrz.

W sensie ścisłym ewangelizacja oznacza doprowadzenie osób do poznania miłości Jezusa oraz doświadczenia Jego przebaczającej i uzdrawiającej miłosci.

W jaki sposób Jezus przygotowuje ludzi, by prowadzili tę misję?

Jezus udziela swoim uczniom mocy Ducha po to, by mogli prowadzić misję ewangelizacji. Taka jest rola Ducha Świętego: zjednoczyć wierzących z Chrystusem i pomiędzy sobą, kształtując ich we wspólnotę Kościoła.

Poprzez chrzest każdy wierzący w Chrystusa został wezwany, aby dawać autentyczne świadectwo życia, żyjąc w świecie zgodnie z Ewangelią, że zbawienie jest w Jezusie Chrystusie - którą winien głosić otwarcie, z pokorą i w mocy Ducha Świętego (1 Kor 2,1-5).

"Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: 'Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata'" (Mt 28,18-20).

"Ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi" (Dz 1,8).

Papież Paweł VI w Adhortacji Apostolskiej "O ewangelizacji w świecie współczesnym" (EN), jednoznacznie stwierdza, że zadaniem podstawowym Kościoła Katolickiego jest ewangelizacja: głosić Dobrą Nowinę, że Jezus Chrystus jest Panem na chwałę Ojca. Jezus Chrystus jest odpowiedzią na nasze najgłębsze potrzeby. Od odmienia życie osobiste każdego człowieka.

Fundamentalną misją Kościoła jest głoszenie Osoby Jezusa Chrystusa, który jest Dobrą Nowiną, który jest Ewangelią. Na każdym wierzącym spoczywa ten obowiązek i każdy winien czynić to poprzez styl życia i poprzez bezpośrednie głoszenie słowa tak, by przyprowadzać ludzi do Jezusa Chrystusa.

Główną przyczyną, dla której większość chrześcijan obawia się podjąć tę fundamentalną misję ewangelizacji, jest to, że nie wiedzą on, jak w sposób jasny, zwięzły i łatwy do zrozumienia prezentować Ewangelię - Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie.

DZIEJE II: Nawrócenie, Głoszenie, Wspólnota pokonuje te obawy poprzez szkolenie osób, tak by wiedzieć, jak w sposób jasny, zwięzły i łatwy do zrozumienia prezentować Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie - Ewangelię.

DZIEJE II: NAWRÓCENIE, GŁOSZENIE, WSPÓLNOTA

Jest to całościowy proces, którego celem jest ułatwienie budowy ewangelizującej wspólnoty parafialnej: wzajemnej troski, dzielenia się, wsparcia. Sposobem na osiągnięcie tego jest System Małych Grup Parafialnych: małe współpracujące ze sobą grupy (małe chrześcijańskie wspólnoty), których podstawowym celem jest wyjście ewangelizacyjne.

System małych Grup Parafialnych (SMGP) jest strategią ewangelizacyjnego działania, które zapewnia osobom wstępnie zewangelizowanym opieką duszpasterską do czasu, w którym będą oni gotowi: jeśli są poza Kościołem - włączyć się do katechumenatu OCWD; lub jeśli są wyalienowanymi/nieaktywnymi katolikami - właczyć się ponownie w życie parafii.

Cel Procesu DZIEJE II jest następujący:

• udostępnić szkolenie ewangelizacyjne dla aktywnych Katolików poprzez tworzenie środowiska oraz proces prowadzący do wewnętrznego uzdrowienia, pojednania, osobistego nawrócenia, umocnienia oraz wsparcia; umożliwienie im, by żyli chrześcijańską misją, świadcząc i czyniąc innych uczniami Pana Jezusa Chrystusa w mocy Ducha Świętego;
• zapewnić wyjście ewangelizacyjne, przez które inne osoby nie tylko będą ewangelizowane, ale również będą miały zapewnioną opiekę duszpasterską poprzez spotkania w małych grupach (małych chrześcijańskich wspólnotach).

Dzięki środkom, które niesie ten proces, uczestnicy szkolenia zostaną uzdolnieni i umocnieni do budowania wspólnoty i prowadzenia misji w parafii.

Dla wspólnoty:

Urzeczywistnienie ewangelizujących wspólnoty (SMGP), w których wzajemna troska, wsparcie i dzielenie się życiem świadków Chrystusa są doświadczana przez tych, dla których parafia jest przedłużeniem ich ewangelizacyjnych wysiłków.

Dla misji:

Wyszkoleni ewangelizatorzy są tak wypełnieni Jezusem, że każdy ma palące pragnienie, aby:

wychodzić i dzielić się Jezusem z tymi, którzy są poza Kosciolem, z wyalienowanymi/ nieaktywnymi katolikami (EN 50-53) i przyprowadzać ich do Wspólnoty miłości, do Kościola, w której mogą być ożywieni dzięki trosce, dzieleniu się i wsparciu, jakie daje wspólnota oraz dzięki życiu sakramentalnemu; oraz

włączą i zachęcać wierzących (EN 54) do uczestnictwa w szkoleniu ewangelizacyjnym, by oni również umieli dzielić się Jezusem z innymi.

DZIEJE II bazują na doświadczeniu opisanym w Księdze Dziejów Apostolskich w rozdziale 2. Ta część Pisma Świętego ukazuje z mocą, że apostołowie przeszli głębokie doświadczenie nawrócenia wraz z wylaniem na nich Ducha Świętego. To doswiadczenie nawrócenia w sposób radykalny odmieniło Apostołów z przestraszonych ludzi (Mt 26,56b; Mk 14,50) w śmiałych, odważnych mężczyzn (Dz 2, 14-36; 4,13.18-20).

Rezultatem nawrócenia Apostołów było głoszenie Dobrej Nowiny bez strachu (Dz 2,14-36), nawrócenia tych, którym Dobra Nowina była głoszona (Dz 2,37-42) dające w rezultacie wspólnotę (Dz 2,43-47). To nie Kościół był głoszony, lecz Jezus Chrystus. Kościół zaistniał jako rezultat głoszenia, które sprawiło nawrócenia prowadzące do wspólnoty.

Z kolei Ci nawróceni równiez poszli głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie innym, i w ten sposób proces był kontynuowany.

DZIEJE II: Nawrócenie, Głoszenie, Wspólnota, dlatego właśnie bazuje na Księdze Dziejów Apostolskich, rozdziale 2: najpierw Apostołowie (liderzy) doświadczają nawrócenia, idą oni i głoszą Jezusa; ci, którzy słyszą ich i przyjmują Jezusa, przechodzą nawrócenie i włączają się we wspólnotę, proces powtarza się znowu.

Dlaczego System Małych Grup Parafialnych (SMGP)?

Oczekiwaniem Pana jest to, że pomiędzy Jego ludźmi będzie panował autentyczna troska o siebie nawzajem, że każda osoba stanie się troskliwą, wspierającą i dzielącą się osobą (J 15,12.16n). Pismo

Pismo Świąte jasno pokazuje potrzebę, aby troska pastoralna była podzielona (Wj 18,13-22; Lb 11,16n). Tak Mojżesz jak i lud byli zmęczeni, ponieważ ciężar troski o wszystkich ludzi był zbyt trudny dla Mojżesza.

Dzisiaj w naszych parafiach sytuacja jest podobna. Od proboszcza oczekuje się, że będzie dźwigał ciężary wszystkich rodzin w parafii. Wyczuwa się ogromną potrzebę istnienia ludzi, którzy będą zdolni do podjęcia duszpasterskiej odpowiedzialności za swoich braci i siostry - współparafian. Odpowiedzialność za podjęcie troski nie przynależy jednej tylko lub kilku osobom, ale każdemu. W małych grupach (SMGP) troska, wsparcie i pomoc wzajemna mogą mieć miejsce. Wówczas cała parafia będzie "zadowolona i powróci do siebie" (Wj 18,21-23).

DZIEJE II: Nawrócenie, Głoszenie, Wspólnota został tak przewidziany, aby wyjść naprzeciw tej ogromnej potrzebie, jakiej doświadczają parafie. Bogate doświadczenie naszych współbraci musi być powielane. Proces DZIEJE II umożliwia nam podjęcie wspólnie odpowiedzialności (1 Kor 12,4-7). Duch Święty jest tym, który wyposaża każdego do służby i troski.

Nasze parafie zostaną odnowione i staną się z natury ewangelizujące, gdy wierzący sami zostaną z ewangelizowani i nauczą się przyzywać Ducha Świętego, aby pełnym mocy uczynił ich świadectwo o Dobrej Nowinie Jezusa. On jest tym, który troszczy się, uzdalnia ludzi do dzielenia się i daje moc, by jedni drugich ciężary nosili.

Ci, którzy przychodzą do małych grup, muszą być wstępnie zewangelizowani, winni wejść w osobistą relację z Panem (Mt 6,33). Dzięki temu mamy pewność, że wyszkoleni ewangelizatorzy ewangelizują. Włączania takich osób dynamizuje małe grupy i zabezpiecza je równocześnie przed zbyt szybkim rozrostem. Musimy jednak pamiętać, że małe grupy muszą rosnąć, gdyż w przeciwnym razie umrą. Tak jak ludzkie ciało: jeśli komórka rośnie zbyt szybko, staje się nowotworem, jeśli nie rośnie - umiera. Poprzez osobisty i duchowy wzrost te małe grupki staną się silnymi żyjącymi komórkami w Ciele Chrystusa, w Kościele.

Cechy Systemu Małych Grup Parafialnych (SMGP)

Mała wspólnota jest grupą 10 do 20 mężczyzn lub kobiet, którzy spotykają się razem w wyznaczonym czasie, by wspólnie modlić się Pismem Swiętym, dzielić się miłością do Jezusa, wstawiać się za potrzeby innych, pomagać sobie wzajemnie, gdy rodzą się trudności, świętować razem, smucić się razem, tak właśnie jak czynili to pierwsi chrześcijanie w 2 rozdziale Księgi Dziejów Apostolskich. Ta metoda pastoralna przyjmuje Słowo Boże wprost na podstawowy poziom i ukazuje sens bycia katolikiem, chrześcijaninem.

Czego dokonuje szkolenie ewangelizacyjne DZIEJE II?

Szkolenie w pierwszym rzędzie jest skoncentrowane na formowaniu uczniów, ewangelizatorów dla Jezusa Chrystusa; uczniów zakorzenionych w Jezusie; osób tak kochających Jezusa, że ich najgłębszym pragnieniem jest przyprowadzenie innych do osobistej relacji z Jezusem, by oni również mogli Go głębiej kochać. Oto co oznacza bycie uczniem - ewangelizatorem: oznacza kogoś, kto niesie Dobrą Nowinę, Dobrą Nowinę, której doświadczył; a Dobra Nowina, której doświadczył ewangelizator, jest taka:

• ona/on jest kochana/y przez Jezusa;
• Jezus prawdziwie żyje i jest obecny w jej/jego umyśle;
• Jezus prawdziwie przebaczył jej/jego grzechy;
• Jezus działa w niej/nim przez moc Ducha Świętego; w Jezusie ona/on jest zwycięzcą;
• w Jezusie śmierć nie ma nad nią/nim władzy;
• w Jezusie ona/on pokonuje świat;
• w Jezusie ona/on może robić wszystko;
• w Jezusie ona/on jest prawdziwie dzieckiem Boga, dzieckiem, które ojca kocha i o które troszczy się.

Wszystko to uczeń, ewangelizator zna z jej/jego własnego doswiadczenia. Zatem to, co katolik, ewangelizator chce robić, to przyprowadzać innych do Jezusa w taki sposób, w jaki ona/on sam został przyprowadzony, z wrażliwością i szacunkiem.

1. To szkolenie prowadzi do dwutorowej ewangelizacji w parafii:
   • wyjście ewangelizacyjne do tych, którzy nie należą do Kościoła lub są wyalienowanymi /nieaktywnymi katolikami (EN 50-53); i
   • nabór aktywnych katolików (EN 54) na szkolenie ewangelizacyjne w Procesie DZIEJE II, aby prowadzić ich do:
   • osobistej relacji z Jezusem Chrystusem oraz do głębszego włączenia we wspólnotę Kościola, lub
   • osobistej relacji z Jezusem Chrystusem jako Zbawicielem i Panem oraz do podjęcia Jego misji.

2. Szkolenie ewangelizacyjne ułatwia szkolonym odkrycie czterech zasadniczych środków umożliwiających postawienie Chrystusa w centrum życia, oraz pozwalających na prowadzenie życia w mocy Ducha Świętego. Są to: modlitwa, studium, wspólnota i służba.

   Modlitwa

   Podczas szkolenia modlitwa jest głównym, centralnym punktem. Uczestnicy szkolenia mają swoich partnerów modlitwy, mają też osobny czas na modlitwę z partnerem modlitwy podczas sesji szkoleniowych.

   Osoby szkolone poprzez praktyczne zaangażowanie, uświadamiają sobie, że muszą spędzać czas przed Panem na modlitwie, aby mogli wzrastać we wzajemnej relacji z Nim i aby ich wysiłki ewangelizacyjne mogły przynosić pozytywne skutki. Osoby szkolone są zachęcane do tego, by oddały Panu na modlitwę i czytanie Pisma Świętego najlepszy czas w ciągu dnia.

   Uczestnictwo w modlitwie z natury rzeczy jest intensywne przez całe szkolenie. Każda sesja rozpoczyna się i kończy modlitwą. Spotkania małych grup zawsze zaczynają się modlitwą i kończą się nią również. Zanim koordynator rozpocznie sesję, uczestnicy szkolenia modlą się nad nim modlitwą błogosławieństwa.

   Podręcznik Ewangelizatora "Zostać Ewangelizatorem? Ja?" uczy modlitwy z wykorzystaniem słowa Pisma Świętego, wymienia zasady skutecznej modlitwy oraz wskazuje na przeszkody w skutecznej modlitwie; zachęca, aby modlitwa została włączona w codzienne życie jako jego fundament.

   Studium

   Regularne Studium Pisma Świętego oraz częste duchowe rozważania Słowa są wymogiem szkolenia. Biblia jest podręcznikiem ewangelizatorów. Ewangelizator musi znać centralne przesłanie Ewangelii zanim zacznie ewangelizować innych. Oto niektóre z zagadnień, które są studiowane:

   • Głoszenie Dobrej Nowiny: Synteza;
   • Boży Plan;
   • Jezus i Jego misja;
   • Rola Ducha Świętego;
   • Główne przesłanie Ewangelii;
   • Umiejętność skutecznej komunikacji;
   • Osobiste świadectwo;
   • Elementy ewangelizacji;
   • Wyjście ewangelizacyjne i postewangelizacja; oraz dużo więcej.

   Szkolenie wymaga minimum czterech godzin studium w ciągu tygodnia zgodnie z instrukcją do Studium.

   Następujące wyjątki z listu duszpasterskiego o posłudze mającej na celu pogłębienie znajomości wiary "Umocnieni przez Ducha: Campus Ministry Oblicza Przyszłości," (Konferencja Biskupów Katolickich, 25 listopada 1985 r.), wyjaśniają, że istnieje potrzeba przeznaczania czasu na studium i jest to gorąco zalecane:

   "Liczni katolicy, włączając również członków wydziałów uniwersyteckich, nie są przygotowani do tego, by stanąć wobec intelektualnych wyzwań związanych z wiarą. Nie są oni w stanie wyjaśnić swojej wiary zainteresowanym przyjaciołom lub obronić ją przed atakami nieprzyjaznej krytyki. Zrozumienie przez nich prawd wiary nie dotrzymuje kroku rozwojowi ich wiedzy w innych dziedzinach. Uzasadniony pluralizm w teologii czy duchowości w Kościele powoduje u nich dezorientację i zagubienie. Nie osiagnęli oni dojrzałego zrozumienia swojej religii, które umożliwiałoby im mówienie o niej nie tylko z przekonaniem, ale również w sposób inteligentny, mądry. Sytuacja ta rodzi równocześnie frustrację i złość z powodu niskiego poziomu religijnego wykształcenia. Problemy te dodatkowo są intensyfikowane przez generalny religijny analfabetyzm w naszej kulturze" (n. 47, 48).

   Wspólnota

   Z Pisma Świętego chrześcijanin uczy się, że postępowanie w życiu wiary i jego wzrost nie jest sprawą tylko indywidualną, ale ma znaczenie dla wspólnoty (Dz 2,44-47; 1 Kor 12,12-31). Duchowości Katolickiej, w jakimkolwiek aspekcie, nie da się wyuczyć, należy jej raczej doświadczyć. Dzięki stowarzyszeniu chrześcijanie mogą przyjąć bądź (zasymilować) przyswoić ducha wspólnoty. Wynika stąd konieczność chociażby dobrych animatorów małych grup.

   Animatorzy małych grup pełnią rolę modeli. A relacje lidera do osób szkolonych w małej grupie są jak relacje mistrz - uczeń. Poprzez troskę, wsparcie i dzielenie się w życiu szkolenie usiłuje naśladować świadectwo Jezusa dane w Ewangeliach. Podczas sesji szkoleniowych koordynatorzy kształtują ducha akceptacji i szacunku niezależnie od tego, na jakim etapie życia wiary są poszczególne osoby szkolone.

   Animatorzy małych grup utrzymują atmosferę szacunku i akceptacji w swoich grupach. Przyjmują też odpowiedzialność (zobowiązanie), by raz w tygodniu telefonować do każdego uczestnika szkolenia, który jest członkiem grupy, by zapewnić im opiekę pastoralną. Cotygodniowe rozmowy komunikują troskę dla całej osoby: ciała, umysłu i ducha. Tematy do dzielenia się obejmują:

   • Pytania do studium, które mogą rodzić się u osób szkolonych;
   • Rozwój życia modlitwy;
   • Wspólna ocena, co do właściwego ustawienia priorytetów w jej/jego życiu: Bóg, ja sam, rodzina i inne;
   • Osobiste i rodzinne trudności;
   • W jaki sposób Bóg działa w życiu osoby szkolonej.

   Koordynatorzy wraz z animatorami małych grup spotykają się regularnie co tydzień, by modlić się za osoby szkolone, oceniać przebieg sesji szkoleniowych oraz czuwać nad przebiegiem (rozwojem) małych grup. W modlitwie osobistej modlą się również za uczestników szkolenia. Każdy uczestnik szkolenia ma swego partnera modlitwy. To przyporządkowanie i doswiadczenie zapewnia w razie konieczności natychmiastową pomoc w formie modlitwy wstawienniczej bądź jakichś indywidualnych działań. W centrum relacji wzajemnej troski, dzielenie się i wsparcie jest osoba Jezusa.

   Po zakończeniu szkolenia ewangelizacyjnego w Procesie DZIEJE II osoby przeszkolone włączane są w system małych grup parafialnych (SMGP), by mogły uczestniczyć w permanentnej akcji ewangelizacyjnej, otrzymując wsparcie i formację.

   Służba

   Podstawowym sensem Procesu DZIEJE II jest ułatwienie budowy w parafii ewangelizującej wspólnoty poprzez współpracę małych grup (SMGP), których celem jest wyjście ewangelizacyjne. Jest to korzyść numer jeden dla parafii i podstawowa posługa, jaką oferuje Proces DZIEJE II.

   Koordynatorzy i liderzy małych grup oraz wszyscy osoby, które przeszłi szkolenie ewangelizacyjne, są odpowiedzialni za to, by pomóc uświadomić i zrozumieć parafianom, że cały Kościół został wezwany do ewangelizacji (Mt 28,18n; Dz 1,8).

   W Dekrecie o Dzialalności Misyjnej Kościoła, n. 35 biskupi byli zmuszeni powiedzieć do ludu Bożego:

   "Ponieważ cały Kościół jest misyjny i dzieło ewangelizacji jest podstawowym zadaniem Ludu Bożego, Święty Sobór wzywa wszystkich do głębokiej odnowy wewnętrznej, aby mając żywą świadomość własnej odpowiedzialności za rozszerzanie Ewangelii, podjęli swoją cząstkę w dziele misyjnym wśród narodów."

   DZIEJE II są odpowiedzią na to wezwanie biskupów; umożliwiają one wspomnianą odnowę wewnętrzną przez jeden z weekendów zwany "Ewangelizowani na nowo".

Szkolenie Liderów w Procesie DZIEJE II - dla Koordynatorów i Animatorów Małych Grup

• Koordynatorzy przyjmują całą odpowiedzialność za Proces DZIEJE II w parafii.
• Animatorzy małych grup (SMGP) przyjmują troskę pastoralną za małe grupy w Procesie DZIEJE II.

Dzieje się tak po zaistnieniu w parafii Stowarzyszenia Nowego Przymierza, a parafianie, którzy włączają się w stowarzyszenie, muszą otrzymać wystarczającą formację, zanim niektórzy z nich podejmą odpowiedzialność jako koordynatorzy lub animatorzy małych grup.

W jaki sposób DZIEJE II wchodzą do parafii?

Aby Proces DZIEJE II mógł być efektywny w parafii proboszcz musi chcieć w swojej parafii obecności Stowarzyszenia i w pełni je wspierać w prowadzeniu Procesu. Doświadczenie pokazuje, że sposobem na to, by parafianie mogli w sposób efektywny prowadzić DZIEJE II, jest zapewnienie im formacji życia chrześcijańskiego. Formację tę zapewnia Stowarzyszenie. Stając się jego członkami parafianie mogą odpowiedzialnie prowadzić Proces DZIEJE II w parafii.

Konkluzja

DZIEJE II: Nawrócenie, Głoszenie, Wspólnota został rożwaznie zaprojektowany, rozwinięty, sprawdzony poprzez szkolenie katolików na ewangelizatorów i przygotowany dla Kościoła w chwili obecnej. Został podjęty każdy wysiłek, by uczynić ten Proces autentycznym i realistycznym.

Stowarzyszenie Nowego Przymierza ma szczerą nadzieję, że stosując Proces DZIEJE II, odnajdziecie ubogacające doświadczenie, które okaże się dobrodziejstwem dla waszej diecezji, parafii i parafian.

Maryja, Gwiazda Ewangelizacji

DZIEJE II: Nawrócenie, Głoszenie, Wspólnota jest poświęcony Niepokalanemu Sercu Maryi, której wstawiennictwu papież Paweł VI zawierzył ewangelizacyjne wysiłki całego Kościoła. "Rankiem dnia Pięćdziesiątnicy przewodniczyła Ona, modląc się, początkiem ewangelizacji, za sprawą Ducha Swiętego. Niech Ona przyświeca jako Gwiazda stale odnawianej ewangelizacji, którą Kościół, posłuszny nakazowi swego Pana, winien podejmować i uskuteczniać, zwłaszcza w tych zaiste trudnych, ale też pełnych nadziei czasach. "W imię Chrystusa, po ojcowsku błogosławimy was wszystkich, wasze wspólnoty, rodziny, krewnych, słowami św. Pawła do Filipian: 'Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam - zawsze w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich - z powodu waszego udziału w [szerzeniu] Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej'". (Flp 1, 3-5) (EN 82). © 1998 Sr. Angeline Bukowiecki, S.N.C.